Hz.Vahşi ve Kırık bir Aşk Hikayesi

HZ. VAHŞÎ (r.anh)

Hz Vahşi ve Kırık bir Aşk Hikayesi

Uzaktan sevmek nedir? Gidin Hz Vahşi (ra)'ye sorun Görmeden sevmekten başka bir şey bu Görmek fakat yaklaşamamak Bakmak ama konuşamamak Sadece uzaktan


Peygamberimizin vahşinin kendisine görünmemesini istememesinin sebebi elinde olmadan beşer icabı olarak etkilenmesi ve üzülmesidir


Vahşi Hz. Hamza’nın Bedir savaşında öldürdüğü Tuayme’nin kardeşinin oğlu olan Cübeyr bin Mutim’in kölesi idi. Habeşli olduğu için el ile ok ve mızrak atmakta usta idi. Uhud savaşında Cübeyr buna demişti ki:

- Hamza’yı öldürürsen seni azat ederim!


Daha o zamanlar müslüman olmakla şereflenmemiş olan Ebu Süfyan’ın hanımı Hind de babasının ve amcasının intikamı içi Vahşî’ye mükâfat vâd etmişti.

Vahşî Uhud’da taş arkasına pusuya girip yalnız Hz. Hamza’yı gözetirdi. Hz. Hamza sekiz kâfiri öldürüp saldırırken Vahşî mızrağını atarak onu şehit etti. Sonra gidip durumu Hind’e haber verdi. Hind sevinip üzerindeki zinetlerin hepsini Vahşî’ye verdi. Daha da vereceğini söyledi.

Uhud savaşında Peygamberimiz birkaç kâfire bedduâ etmişti. “Vahşî’ye niçin lanet etmiyorsun” dediklerinde buyurdu ki:

- Miracda Hamza ile Vahşî’yi kolkola birlikte cennete girerlerken görmüştüm!

Hicretin sekizinci yılında Mekke fethedildiği gün Vahşî Mekke’den kaçtı. Bir zaman uzak yerlerde kaldı. Sonra pişman olup Medine’de mescide gelip selam verdi. Resulullah efendimiz selamını aldı. Vahşî dedi ki:

- Ya Resulallah! Bir kimse a ve Resulüne düşmanlık yapsa en kötü en çirkin günah işlese sonra pişman olup temiz iman etse Resulullahı canından çok seven biri olarak huzuruna gelse bunun cezası nedir?

Resulullah efendimiz buyurdu ki:

- İman eden pişman olan affolur. Bizim kardeşimiz olur.

- Ya Resulallah! Ben iman ettim. Pişman oldum. ü teâlâyı ve Onun Resulünü herşeyden çok seviyorum. Ben Vahşî’yim.

Resulullah efendimiz Vahşî adını işitince Hz. Hamza’nın şehit edilmiş hâli gözünün önüne geldi. Ağlamaya başladı.

Vahşî öldürüleceğini anlayarak kapıya yürüdü. Eshab-ı kiram kılıçlarına sarılmış işaret bekliyordu. Vahşî “Son nefesimi alıyorum” derken Cebrail aleyhisselam geldi. ü teâlâ buyurdu ki:

- Ey sevgili Peygamberim! Bütün ömrünü puta tapmakla kullarımı bana düşman etmeye uğraşmakla geçiren bir kâfir bir kelime-i tevhid okuyunca ben onu affediyorum. Sen amcanı öldürdü diye Vahşî’yi niçin affetmiyorsun? O pişman oldu. Şimdi sana inandı. Ben affettim. Sen de affet!

Herkes "Öldürün!" emrini beklerken Resulullah efendimiz buyurdu ki:

- Kardeşinizi çağırınız!

Kardeş sözünü işitince saygı ile çağırdılar. Peygamber efendimiz Vahşî’ye “affolunduğunu” müjdeleyerek buyurdu ki:

- Fakat seni görünce dayanamıyorum elimde olmadan üzülüyorum.

Hz. Vahşî Resulullahı üzmemek için bir daha yanına gelmedi. Mahcup
başı önünde yaşadı. Aynı mızrak ve okla yalancı peygamber Müseyleme’yi öldürdü ve büyük hizmet etti. Hz. Osman zamanında vefat etti.