Kalb inşirahlığı..Ruh ferahlığı..Nefis terbiyesi..Akıl safiliği..hepsinin kaynağı BİR Ra

Kalb inşirahlığı..Ruh ferahlığı..Nefis terbiyesi..Akıl safiliği..hepsinin kaynağı BİR Ra Duanın en güzel, en latif, en leziz, en hazır meyvesi, neticesi şudur ki:
Dua eden adam bilir ki, BİRİSİ var ki; onun sesini dinler, derdine derman yetiştirir, ona merhamet eder. Onun kudret eli herşey'e yetişir. Bu büyük dünya hanında o yalnız değil; bir Kerim zât var, ona bakar, ünsiyet verir. Hem onun hadsiz ihtiyacatını yerine getirebilir ve onun hadsiz düşmanlarını def'edebilir bir zâtın huzurunda kendini tasavvur ederek, bir ferah, bir inşirah duyup, dünya kadar ağır bir yükü üzerinden atıp َالْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ der.
Dua, ubudiyetin ruhudur ve hâlis bir imanın neticesidir. Çünki dua eden adam, duası ile gösteriyor ki: Bütün kâinata hükmeden BİRİSİi var ki; en küçük işlerime ıttıla'ı var ve bilir, en uzak maksadlarımı yapabilir, benim her halimi görür, sesimi işitir. Öyle ise; bütün mevcudatın bütün seslerini işitiyor ki, benim sesimi de işitiyor. Bütün o şeyleri O yapıyor ki, en küçük işlerimi de ONDAN bekliyorum, ONDAN istiyorum.
{Mektubat ;302 |RNK}
رَبِّى وَاحِدٌ Rabbim birdir. Evet herkesin bütün saadetleri, bir Rabb-ı Rahîm'e olan teslimiyete bağlıdır. Aksi takdirde pek çok rablere muhtaç olur. Çünki insan, câmiiyeti itibariyle bütün eşyaya ihtiyacı ve alâkası vardır. Ve her şeye karşı (hissederek veya etmeyerek) teessürü elemleri vardır. Bu ise tam cehennem gibi bir halettir. Fakat erbab tevehhüm edilen esbab yed-i kudretine bir perde olan Rabb-ı Vâhid'e teslimiyet, firdevsî bir vaziyettir.
{Mesnevi-i Nuriye;52 |RNK}
Şu gördüğün dünyayı, bütün lezaiziyle, sefahetleriyle, safalarıyla pek ağır ve büyük bir yük gördüm. Ruhu fasid, kalbi hasta olanlardan başka kimse o ağır yükün altına giremez. Çünki BÜTÜN KAİNATLA ALAKADAR OLMAKTANSA ve her şeyin minnetine girmektense ve bütün esbab ve vesaite el açıp arz-ı ihtiyaç etmektense, BİR Rabb-ı Vâhid, Semi' ve Basîr'e iltica etmek daha rahat ve daha kârlı değil midir?
{Mesnevi-i Nuriye ;68|RNK}
Kâinatın ekser enva'ıyla alâkadar ve o alâkadarlık yüzünden perişan ve keşmekeş içinde boğulmak derecesine gelen ruh-u beşer ve kalb-i insan وَحْدَهُ kelimesinde bir melce', bir halaskâr bulur ki; onu bütün o keşmekeşten, o perişaniyetten kurtarır. Yani, وَحْدَهُ manen der:
"Allah BİRDİR. Başka şeylere müracaat edip yorulma, onlara tezellül edip minnet çekme, onlara temelluk edip boyun eğme, onların arkasına düşüp zahmet çekme, onlardan korkup titreme. Çünki Sultan-ı Kâinat BİRDİR herşey'in anahtarı ONUN yanında, her şey'in dizgini ONUN elindedir; herşey ONUN emriyle halledilir.ONU bulsan, her matlubunu buldun; hadsiz minnetlerden, korkulardan kurtuldun."
{Mektubat; 224 |RİSALE-İ NUR KÜLLİYATI}

» EY NEFİS! KIYAMET’i OKU!...