dinimize göre çocuk eğitimi

Konu: dinimize göre çocuk eğitimi Paz Mart 21, 2010 2:54 pm

Dinimize göre çocuk eğitimi Aile, toplumu oluşturan en küçük parçaya denir, aile ortamı içerisindeki fertler ister istemez birbirlerine etki etmektedirler. Karşılıklı etkileşimin olduğu böyle bir ortamda; inanç, düşünce, ahlak, duygular, toplumsal değerler, gelenek ve görenekler oluşmaya başlar.

Ailede anne ve babadan en fazla etkilenerek, düşünce ve karakterlerini şekillendirenler çocuklardır. Bu yüzden gelişim için, en önemli faktör ailedir. Ailede bulunan fertler birbirine bağlı ağlar gibi sürekli alış veriş halindedirler. Çocuk, ilk önce ailede belirli kültür ve karakteristik özelliklerini kazanır, mahalle ve okulda ise, başkalarıyla olan irtibatı neticesinde genel kültürü kavramaya başlar.

Çocukları eğitmenin yöntemleri her toplum ve ideolojiye göre değişmektedir. Anne ve baba çocukların eğitimlerinde onun için en iyi ve en önemli birer öğretmen olabilirler. Fakat eğitimde kullandıkları metoda çok dikkat etmek durumundadırlar. Daha insanı tanımaktan aciz mekteplerin önerilerini uyguladıkları takdirde, hem topluma hem de kendileri için çok zararlı fertler yetiştireceklerdir.

İslam dini her konuda olduğu gibi, bu hususta da bizlere yol göstermiştir. İslam dini, çocukların eğitimini, bebek daha anne karnındayken başlatmaktadır, doğumundan sonrada bulunduğu her yaş için ayrı öneriler sunmaktadır. Hiç şüphesiz İslam’ın istediği şekilde yetiştirilen bir çocuk, anne-babaya, topluma ve insanlığa çok faydalı olacaklardır.

İnsanların bir fiziksel yönü bulunmaktadır, bir de manevî ve ruhî. Fiziksel yönden, insanın beslenip gelişmeye ihtiyacı olduğu gibi, ruhî yönden de eğitilip olgunlaşmaya ihtiyacı vardır.
Anne-baba ve eğiticiler çocukların cismi yönden gelişimlerine özen gösterdikleri gibi, onları manevî yönden eğitip yetiştirmeye de dikkat etmelidirler. Bunu dikkate almamak, insanın fiziksel yönden gelişmesine, fakat ruhî ve manevî yönden zayıf kalmasına neden olur. Her insan vitamine, güneş ışığına, temiz havaya ve buna benzer şeylere muhtaçtır, eğer bunlar yeteri kadar temin edilmezse bedenin gelişiminde aksaklıklar görülecektir.

Aynı şey ruhumuz içinde gereklidir, çocuklarımızın manevi ihtiyaçlarını gidermeliyiz, ruhunda vitamine, proteine ve temiz havaya ihtiyacı vardır, bu noktada ruh için gerekli olan en önemli ihtiyaç, “sevgi”dir. Çocuk eğitiminde ki rivayetlerin en fazla üstünde durduğu konu sevgidir.
İlgi ve sevgiden yoksun bir çocuk, susuz kalan bir insana benzer.
Susuz olan insan, suyu nerede görse oraya doğru koşar, hatta su düşmanın elinde olsa bile. Eğer anne ve babalar evlâtlarına sevgi ve ilgi göstermezlerse, çocuklar bu sevgiyi nerede bulsalar oraya yöneleceklerdir, kendilerine sevgi gösteren herhangi birine bağlanacaklardır.
Zaten bu yüzden kötü niyetli insanlar, çocukları ilk önce sevgi yoluyla kendilerine çekerler. Çocuklar nerede sevgi görseler, oraya doğru yönelirler; aynı susuz kalmış bir insanın su olan yere yönelmesi gibi.
Aslında her anne ve baba, evlâdının temiz, güzel ahlâklı, imanlı ve şahsiyetli olmasını ister. Ancak bu isteğe ulaşmak için bazı hususlara riayet etmeleri gerekir. Bunlardan biri, çocuklara sorumluluk vermek ve onların şahsiyet ve kişiliklerinin gelişmesine yardımcı olmaktır. Evlâdımıza bir görev ve mesuliyet vermemiz, onun kendisinin değerli ve önemli birisi olduğunu hissetmesine ve sonuçta kendisini kontrol etmesine ve şahsiyetine leke getirecek her türlü yanlış hareketlerden kaçınmasına sebep olur.

» Dinimize göre düğün nasıl olmalıdır?
» Ağlayan Çocuk
» İslamda Çocuk Hakları
» Allah dağına göre kar verir